Vakantie Canal du Midi 2009

Vaardag 3 : Capestang - Béziers

De derde dag op de boot voerde ons van Capestang naar Béziers. Het eerste obstakel was de 165 meter lange Malpas tunnel. Door deze tunnel in het kanaal kan maar 1 boot tegelijk, dus moet je de hoorn gebruiken voor je erin vaart om te voorkomen dat je een tegenligger tegenkomt in de tunnel. Net voor we bij Béziers waren wachtte ons de zware uitdaging van de sluizen van Fonserannes. Een sluis met zes kamers achter elkaar. Hij is per richting maar een paar uur per dag open. Wij moesten er tussen 13:00 en 15:30 zijn, anders moesten we de nacht voor de sluis blijven wachten. We waren echter al ruim voor één uur bij het complex. Met de derde lichting boten konden wij mee de eerste sluiskamer in varen. In totaal ben je zo'n anderhalf uur bezig om af te dalen en in de inmiddels verzengend hete zon is dat geen pretje. Nergens schaduw, alleen hele even als je diep in een sluis bent gezakt kun je even genieten van de schaduw die de sluismuur over je werpt. Maar even later moet je toch weer verder varen naar de volgende sluiskamer en brandt de zon weer ongenadig op je hoofd. Toen we eindelijk beneden waren wachtte ons het volgende bouwwerk, het indrukwekkende aquaduct van Béziers, Le Pont Canal. Het kanaal wordt hier middels een aquaduct over de rivier de Orb geleidt. Direct na het aquaduct wachtte alweer de volgende sluis, de eerste sluis van Béziers. Een hele hoge, zo hoog zelfs dat de lijnen van de boot te kort zijn. Speciaal hiervoor heeft de sluis lange stalen palen in de muren waar je de lijnen omheen kan doen en zo mee kunnen zakken of stijgen met de boot. Direct na de sluis ligt de haven van Béziers waar we hebben aangelegd voor de nacht. Als eerste hebben we de watertank bijgevuld, maar het bleek dat onze vulslang niet paste op de kraan. Gelukkig konden we van iemand anders een verloop nippel lenen zodat we toch de watertank konden bijvullen. Na het vullen zijn we naar de overkant van de haven gevaren zodat we de boot in de schaduw onder de bomen konden aanleggen. 's Avonds zijn we op de fiets Béziers in gegaan om een restaurant te zoeken. Helaas is Béziers op een heuvel gebouwd en we moesten behoorlijk klimmen om in het centrum te komen. Eenmaal aangekomen hebben we heerlijk gegeten. De weg terug ging gelukkig een stuk beter, eigenlijk alleen maar heuvel af tot de boot. Daarna nog lang op de boot buiten gezeten om te genieten van de heerlijke avond en omdat het in de slaapruimte nog te warm was.

Meer foto's van de sluizen van Fonserannes en het aquaduct staan bij het hoofdstuk over Béziers.

Vaardag 4 : Béziers - Vias

De volgende dag zijn we na het ontbijt op de boot weer verder gevaren. We hebben inmiddels de helft van het aantal vaardagen er op zitten, maar zijn al ruim over de helft van de afstand van Homps naar Port Cassafières. Maar eerder hadden we al besloten om Port Cassafières voorbij te varen en door te gaan tot het Etang de Thau, een binnenzee aan het einde van het Canal du Midi voordat deze bij Sète in de Middelandse Zee uitkomt. Onderweg zijn we bij Villeneuve les Béziers na de sluis gestopt om te lunchen en om boodschappen te doen. Op de fiets zijn we naar een supermarkt in Villeneuve les Béziers gegaan dus de hoeveelheid boodschappen die we konden meenemen was beperkt. Weer terug bij de boot zijn we verder gevaren en kwamen we op een gegeven moment langs Port Cassafières, ons uiteindelijke eindpunt, maar waar we nu dus voorbij zijn gevaren. De volgende hindernis was de kruising met de rivier de Libron, de Ouvrages du Libron. Omdat het niveauverschil tussen het kanaal en de rivier te klein was voor een aquaduct is hier een ingenieuze constructie gemaakt om te voorkomen dat in geval van hoog water in de rivier het kanaal en omliggende land niet overstromen. Dit soort dingen vormt toch wel weer een uitdaging omdat hij vrij lang en smal is en je goed moet sturen om te zorgen dat je niet met de boot tegen de constructie komt. Voor een beschrijving hoe één en ander werkt, kun je deze Engelstalige Wikipedia pagina bezoeken. Net voor we bij onze overnachtingsplaats Vias aankwamen voeren we langs een gesloten pretpark met diverse achtbanen. Even later hebben we de boot aangemeerd langs het kanaal vlak bij een camping. 's Avonds bleek dat het pretpark Europark toch niet gesloten was. Tot middernacht hadden we last van de harde muziek en ander lawaai dat daar vandaan kwam.

Vaardag 5 : Vias - Agde

In Vias lagen we dus vlak bij camping L'Air Marin en daar zijn Arjan en Ciska de volgende morgen heen gelopen om bij het winkeltje vers brood te kopen. Na het ontbijt hebben we de trossen los gegooid om naar het Etang de Thau te varen. Dat is ons verste punt, daar keren we om om terug te varen naar het eindpunt, Port Cassafières. Maar voor het zover was hadden we eerst nog een aantal sluizen te gaan. De eerste hindernis die we moesten passeren was de sluis bij Agde. Voor de verandering is dit geen rechthoekige of ovale, maar een ronde sluis met drie in plaats van twee in/uitgangen. Dit was de eerste sluis die omhoog ging, totnutoe waren alle overige sluizen altijd omlaag gegaan. Vooral het wegvaren was een probleem, we lagen vlak bij de uitgang afgemeerd en door de ronde vorm moesten we een bijna haakse bocht maken om de sluis uit te kunnen varen, maar met wat heen en weer steken is dat ook weer gelukt. We beginnen steeds meer ervaring te krijgen in het snel en juist manoeuvreren van de boot. Een klein stukje verder komt het kanaal uit in de rivier de l'Hérault om echter even later weer zijn eigen weg te vervolgen. Dan zijn er nog twee sluizen, waarvan er één helemaal open stond, en een lange vaarweg voor we bij Les Onglous in het Etang de Thau uitkwamen. Dit is een binnenzee waar behoorlijk wat wind stond en de golven ook een stuk hoger waren, de boot ging behoorlijk heen en weer. Voortdurend sproeide de boeggolf fonteinen van water over de boeg van de boot waardoor Ciska, die weer op favoriete plekje voor op de boot zat, behoorlijk nat werd. Ook Arjan die aan het roer zat werd nat en we hebben het raam maar weer omhoog gezet. Door het hier zoute water, werden de ramen van de boot overigens behoorlijk vies, die zullen we nog moeten schoonmaken voor we de boot weer gaan inleveren. Uiteindelijk hebben we een klein rondje van ongeveer een half uur over de binnenzee gevaren alvorens we het geschommel en gewiebel zat waren en de kalmte van het kanaal weer hebben opgezocht en zijn we weer terug naar Agde gevaren waar we de boot vlak voor de sluis hebben afgemeerd.

Vervolgens hebben we de fietsen van de boot gehaald en hebben we Agde bezocht. Agde is één van de oudste steden van Frankrijk met een historie van al meer dan 2500 jaar en het was eens een Griekse handelshaven aan de monding van de rivier de Hérault. Maar door aanslibbing ligt de plaats inmiddels al zo'n 4 km landinwaarts en is geen haven van betekenis meer. Het oude centrum van de stad wordt gekenmerkt door de gebouwen opgetrokken van zwarte vulkaansteen. Ook de 12e eeuwse St. Etienne kathedraal springt in het oog door zijn dikke muren met kantelen en hoge donjon. Hierdoor lijkt het meer op een kasteel dan op een kerk.

Laatste vaardag : Agde - Port Cassafières

De laatste dag zijn we begonnen met het inpakken van alle spullen en het schoonmaken van de boot, want de ramen waren wel erg vies geworden van het rondje dat we over het Etang de Thau hebben gevaren. Omdat we toch moesten wachten tot de sluis weer open ging na de lunch (alle sluizen zijn van 12:30 tot 13:30 gesloten) hadden we hier alle tijd voor. Mede omdat het nog maar een uur varen was naar Port Cassafières om de boot in te leveren. Het duurde wel lang voordat na half twee de sluis openging. Het bleek dat er wel 10 boten in lagen, bij deze ronde sluis kan dat omdat hij veel groter is dan de andere sluizen in het kanaal. Uiteindelijk konden we pas om 14:15 de sluis invaren. Eénmaal er weer uit konden we doorvaren tot Port Cassafières. De boot moesten we in een box aanleggen, dat hadden we nog niet eerder gedaan deze reis. Gelukkig staan er geen meerpalen waar je tussen moet mikken en we hadden een plaats uitgezocht voor twee boten zodat Arjan de ruimte had om de boot achteruit in te parkeren. Met wat snel voor- en achteruit varen ging dit overigens redelijk vlot. Terwijl Hilleke en Ciska al het papierwerk gingen regelen heeft Arjan alle bagage op de kade geplaatst. Even later kwam Ciska met de auto sleutel zodat we de auto, die inderdaad inmiddels ook hier was aangekomen, konden inladen. Na afscheid van onze trouwe boot te hebben genomen zijn we naar camping Le Clos Virgile in Sérignan Plage gereden op slechts een paar kilometer rijden vanaf Port Cassafières.

Op de camping aangekomen kregen we de sleutel van ons huisje. Een leuk huisje met twee slaapkamers en een woon/keuken gedeelte. Al snel hadden we alle bagage naar binnen gebracht en daarna zijn Ciska en Arjan naar het zwembad gegaan. Daar had Ciska al een hele tijd naar uitgekeken, in het Canal du Midi is het namelijk verboden om te zwemmen. Al snel nadat we in het water waren kwam er een meisje naar ons toe. Ciska en zij, ze bleek Diana te heten, hebben daarna samen gespeeld. Dat is wel leuk voor haar om zo snel al een vriendinnetje te hebben om mee op te trekken. 's Avonds hebben we in het restaurant op de camping gegeten en daarna was er nog vermaak. Eén of andere dansgroep waar we ook nog even naar hebben gekeken alvorens terug te gaan naar ons huisje. Gelukkig redelijk ver weg van het 'vermaak' zodat we weinig last hadden van het lawaai.