Vakantie Canal du Midi 2009

Woensdag zijn we na het ontbijt naar de grotten van Limousis gereden ten noorden van Carcasonne, het eerste deel van de weg kenden we dus al. Even voor het middaguur waren we bij de grot. We moesten tot 12:30 wachten op de volgende rondleiding, dus hebben we in de tussentijd een broodje gegeten. Om half één werden we opgeroepen en moesten we een klein stukje lopen naar de ingang van de grot. In de grot was het 14 graden. De grot is uitgeslepen door een onderaardse rivier via een bron van de Orbiel bij Lastours. De rondleiding door de fraaie grot is ongeveer 500 meter en duurde ongeveer een uur. Helaas sprak de gids alleen Frans, maar bij de ingang hadden we een verkorte versie in het Nederlands gekregen op papier. Uiteraard is de grot niet veel anders dan andere grotten met zijn stalagtieten en stalagmieten. Wat wel heel bijzonder is, is de enorme bol aragoniet die zich in deze grot bevindt. Deze zit helemaal aan het einde en voor de onthulling ervan wordt een hele show met licht en geluid gebruikt. Na de vele ohs en ahs (in het Frans) tijdens deze show zijn we teruggelopen naar de ingang.

Eenmaal weer buiten de grot was de temperatuur opgelopen tot de tropische waarde van 35 graden en omdat we uit een koele grot kwamen voelde dat extra warm aan. Onze volgende bestemming was het Bassin de Saint Ferréol bij Revel. Dit is één van de drie stuwmeren waar het water wordt verzameld om het Canal du Midi te voeden. Vanuit het meer loopt het voedingskanaal, het kanaal Rigole de la Plaine, naar het Bassin de Naurouze bij Labastide-de'Anjou om vandaar in het Canal du Midi uit te komen. In Saint Ferréol hebben we het museum over de geschiedenis van het Canal du Midi bezocht en door de bijbehorende tuinen gelopen. Helaas is alles in het museum alleen in het Frans, dus voor ons niet zo eenvoudig te begrijpen. Na een wandeling door de tuin waar een smal stroomplje te zien is dat uiteindelijk het kanaal zal worden, zijn we doorgereden naar het Bassin de Naurouze om daar het voedingskanaal in het Canal du Midi te zien stromen. Hier bevindt zich tevens de waterscheiding. Al het water ten westen van hier stroomt via het Canal du Midi naar Toulouse en dan via het Canal du Garonne naar de Atlantische oceaan. Al het water ten oosten van hier stroomt via het Canal du Midi naar de Middelandse zee. Dit is dan ook het hoogste punt van het kanaal, vanuit hier stroomt het in beide richtingen naar beneden. Bij Naurouze staat ook de obelisk die is opgericht voor Pierre Paul Riquet, de bouwer van het Canal du Midi. Via Castelnaudery, waar we aan de kade langs het kanaal wat hebben gegeten, zijn we terug gegaan naar Gincla.

De laatste dag in de Pyreneeën hebben we een rondje gemaakt langs een paar van de vele Katharenkastelen die in dit gebied te vinden zijn. Het ontbijt hebben we vandaag niet in het hotel genomen omdat we dat te duur vinden voor wat er wordt geboden. In plaats daarvan hebben we bij de epicerie in Lapradelle een sandwich gekocht met koffie, een stuk goedkoper dan in het hotel. Na dit ontbijt zijn we naar het kasteel Quéribus bij Cucugnan gegaan. Het kasteel ligt hoog bovenop een berg. Je kan er niet helemaal met een auto komen, dus halverwege parkeren en dan in de hitte een steil pad naar boven lopen. Het kasteel werd voor het eerst vermeld in 1020. Ridder Chabert de Barbaira bood in 1255 weerstand, maar kan niet voorkomen dat het kasteel als laatste bolwerk van de Katharen in handen valt van de Franse kruisvaarders. Als een waar adelaarsnest staat het kasteel op een rotspunt op 728 meter hoogte. Toen we eenmaal naar boven waren geklommen hebben we door de ruïne van het kasteel gelopen en na ongeveer een uur zijn we weer naar beneden gelopen. Vervolgens zijn we naar het nabij gelegen dorpje Cucugnan gereden om te lunchen en om een korte wandeling door het dorp te maken om onder andere de Omer windmolen te bekijken. Deze molen wordt al in documenten uit 1692 genoemd, maar is vervolgens vergaan tot een ruïne. In 2003 is de molen geheel gerenoveerd. Na het bekijken van deze molen (alleen de buitenkant) zijn we naar Villerouge-Termenès gegaan om het daar aanwezige Katharenkasteel te bekijken. Villerouge-Termenès hebben we gekozen omdat het kasteel daar in het dorp ligt en we dus niet weer eerst een berg hoeven te beklimmen. De eerste gegevens over dit kasteel dateren uit de 12e eeuw. Het huidige kasteel is geheel gerenoveerd en in het kasteel is een multimedia rondleiding. Die gaat over Guilame Bélibaste, een boer die zich aansluit bij de Katharen en uiteindelijk als de laatste gekende Kathaar in 1321 in Villerouge-Termenès levend wordt verbrand.

Na deze boeiende rondwandeling hebben we de kerk St. Ettiene van Villerouge-Termenès bekeken met zijn bijzondere altaar. Daarna zijn we via de indrukwekkende Gorges de Calamus terug gereden naar het hotel. Omdat de weg door deze kloof zo smal is, wordt het verkeer met verkeerslichten geregeld. Steeds kunnen een aantal auto's, de weg in één richting berijden. In Lapradelle, tegenover de epicerie niet ver van het hotel, hebben we gegeten. Hierdoor waren we eindelijk weer eens een beetje op tijd terug in het hotel.

Vrijdag zijn we van ons hotel in Gincla naar het plaatsje Saint Julien du Gua in de Ardèche gereden. In Saint Julien du Gua heeft een tante van Hilleke een huis waar ze in de zomer vaak is en we hadden met haar afgesproken om een paar dagen langs te komen. Deze ochtend ook weer bij de epicerie in Lapradelle een broodje met koffie gekocht alvorens we verder gingen. Omdat Ciska al een paar dagen niet naar een zwembad was geweest hadden we het plan opgevat om naar Axat te rijden om daar een paar uur te gaan zwemmen alvorens naar de Ardèche te gaan. In Axat moesten we even zoeken naar het zwembad, maar helaas ging het pas om 11:30 open en daar wilden we niet op wachten. Maar een paar dagen eerder hadden we langs de weg naar St. Paul een camping met een zwembad gezien dus wilden we daar heen gaan. Dat zwembad bleek echter zo klein dat we doorgereden zijn. Nadat we in St. Paul ook nog naar een supermarkt waren geweest konden we eindelijk echt gaan doorrijden. De lunch hebben we onderweg bij een tankstation gedaan en vervolgens zijn we in één ruk doorgereden naar Saint Julien du Gua waar we hartelijk werden verwelkomd door Hillekes tante.

De eerste echte dag in Saint Julien du Gua hebben we weinig ondernomen. Er was die zaterdag een dorpsfeest in het dorp en daar zijn we 's middags even over heen gelopen. Het was een soort rommelmarkt waar iedereen zijn oude spullen te koop aanbood. Verder was er een optreden van een linedance groep tegenover het café waar we wat hebben gedronken. Saint Julien du Gua is maar een klein dorp, er wonen slechts zo'n 200 mensen en je hebt het dus vrij snel gezien. Bij een vrouw die hoeden maakt heeft Ciska nog een paar hoeden gepast. Ook was er een schilderijen expositie van kunstenaars uit de omgeving van het dorp.

Voor zondag hadden we een rondje door de Ardèche gepland in de buurt van Saint Julien du Gua. De weersvoorspelling zag er niet zo goed uit, regen en onweer in de middag. Toen we rond half elf vertrokken zag het er echter nog goed uit, wel bewolkt en slechts 20 graden. Als eerste zijn we naar de Col de Quatre Vios (1149 meter) gereden waar een restaurantje staat dat wordt gerund door een Nederlandse dame en waar we koffie hebben gedronken. We hebben tevens een tafel voor de lunch gereserveerd voor rond een uur of één. Na de koffie zijn we doorgereden naar de Gerbier de Jonc, een vreemde bult in het landschap van 1551 meter hoog die je kunt beklimmen. Arjan wilde naar boven, maar de dames niet. Uiteindelijk is Ciska nog wel achter Arjan aangekomen, maar ze wilde niet helemaal naar de top. Echter bleek dat de weg omlaag een andere was dan die omhoog en we dus wel tot de top door moesten gaan. Overigens moeten volwassenen € 1,50 betalen om de heuvel te beklimmen, kinderen tot 10 jaar zijn gratis. Je hoeft overigens maar 134 meter omhoog omdat de heuvel uiteraard niet op zee niveau ligt. Die weg omhoog is overigens niet zo mooi als die naar bijvoorbeeld het kasteel Quéribus. Je moet over rotsblokken klauteren en klimmen en soms hangt er zelfs een touw waar je je aan kunt optrekken. Eénmaal bezweet boven aangekomen, gelukkig was het nu maar 20 graden, hebben we van het uitzicht genoten en zijn we daarna weer naar beneden geklommen. Daar aangekomen zijn we weer terug gereden naar het restaurant voor de lunch. Na de lunch zijn we via een andere route terug gereden naar Saint Julien du Gua. Toen we weer terug waren begon de lucht behoorlijk dicht te trekken en even later kregen we de beloofde regen en onweer. De eerste regen overdag deze vakantie. De vorige drie regen- en onweersbuien waren altijd 's nachts geweest.

Maandag 10 augustus, de dag van de terugreis naar Nederland, zijn we rond 7 uur zijn we opgestaan. Terwijl Hilleke en Ciska naar de bakker waren om broodjes te halen heeft Arjan de auto ingeladen. Na het ontbijt zijn we rond 9:30 vertrokken uit Saint Julien du Gua voor de ruim 1000 kilometer lange reis terug naar Nederland. Toen we vertrokken was het zo'n 20 graden en aardig weer, maar in de buurt van Lyon begon het te regenen. We hebben zo een aantal buien gehad onderweg en soms was het dan ook weer zonnig. Via Nancy, Luxemburg en Brussel zijn we, met uiteraard diverse pauzes naar Nederland gereden. Uiteindelijk waren we tegen 10 uur 's avonds weer thuis in Strijen.